[Δέσποινα Ιωάννου]

Σας επισυνάπτουμε το αρχείο για την πρόοδο απο τις φοιτήτριες ΙΩΑΝΝΟΥ ΔΕΣΠΟΙΝΑ-ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ mea25036 και ΤΑΜΠΑΚΟΠΟΥΛΟΥ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΑ mea 25175

Attachments:

You must be logged in to view attached files.

[Δέσποινα Ιωάννου]

Η ανάπτυξη δεξιοτήτων διαχείρισης χρόνου σε μαθητές και μαθήτριες με ήπια νοητική αναπηρία προϋποθέτει την ύπαρξη ορισμένων βασικών γνώσεων και ικανοτήτων, τόσο σε γνωστικό όσο και σε συμπεριφορικό επίπεδο. Η εκπαιδευτική παρέμβαση στον τομέα αυτό οφείλει να στηρίζεται σε εφικτούς, σταδιακούς στόχους που λαμβάνουν υπόψη τις ιδιαιτερότητες αυτής της ομάδας μαθητών.

Καταρχάς, ο μαθητής/η μαθήτρια θα πρέπει να έχει αναπτύξει μια βασική χρονική αντίληψη, η οποία περιλαμβάνει την αναγνώριση απλών χρονικών εννοιών, όπως «πριν», «μετά», «τώρα», «αργότερα», καθώς και τη διάκριση χρονικών περιόδων της ημέρας (π.χ. πρωί, μεσημέρι, βράδυ). Αυτή η γνώση αποτελεί τη θεμελιώδη βάση πάνω στην οποία μπορεί να οικοδομηθεί η κατανόηση της διάρκειας και της ακολουθίας των δραστηριοτήτων.

Εξίσου σημαντική προαπαιτούμενη γνώση είναι η ικανότητα αλληλουχίας γεγονότων. Ο μαθητής θα πρέπει να είναι σε θέση να κατανοεί ποια δραστηριότητα προηγείται και ποια έπεται, με σκοπό να μπορεί να οργανώνει τη ροή της ημέρας του και να εντάσσει κάθε ενέργεια μέσα σε ένα λογικό και χρονικά διαρθρωμένο πλαίσιο. Η δεξιότητα αυτή σχετίζεται άμεσα με τη λειτουργική μνήμη, αλλά και με τη γενικότερη ικανότητα κατανόησης και εκτέλεσης οδηγιών.

Η ικανότητα πρόβλεψης και εκτίμησης της διάρκειας μιας απλής δραστηριότητας συνιστά μία ακόμη απαραίτητη γνώση. Αν και αυτή η δεξιότητα συχνά παρουσιάζει ελλείμματα σε μαθητές με ήπια νοητική αναπηρία, μπορεί να αναπτυχθεί με συστηματική εξάσκηση. Για να ξεκινήσει, όμως, η διδασκαλία στρατηγικών διαχείρισης χρόνου, ο μαθητής θα πρέπει ήδη να έχει την εμπειρική δυνατότητα να κατανοεί ότι κάποιες δραστηριότητες διαρκούν περισσότερο και άλλες λιγότερο – ακόμη κι αν αυτό δεν μπορεί να εκφραστεί σε ακριβείς χρονικές μονάδες.

Η ικανότητα αναγνώρισης ή χρήσης οπτικών εργαλείων μέτρησης χρόνου (όπως ρολόγια, χρονόμετρα, κλεψύδρες ή εικονικές λωρίδες χρόνου) αποτελεί, επίσης, προϋπόθεση για την υποστήριξη της ανεξάρτητης λειτουργικότητας. Αν δεν υπάρχει ακόμη αυτή η δεξιότητα, η εκπαιδευτική διαδικασία οφείλει πρώτα να την αναπτύξει, μέσω απλοποιημένων, βιωματικών δραστηριοτήτων, ώστε το παιδί να μπορεί να συνδέει οπτικά την έννοια του χρόνου με κάτι απτό και κατανοητό.

Τέλος, είναι σημαντικό ο μαθητής να έχει κατακτήσει ένα ελάχιστο επίπεδο ρουτίνας στην καθημερινότητά του, είτε στο σχολικό περιβάλλον είτε στο σπίτι. Η ύπαρξη σταθερών συνηθειών, οι οποίες ακολουθούν προκαθορισμένες χρονικές φάσεις (π.χ. πρωινή προετοιμασία, δραστηριότητες τάξης, διάλειμμα, αποχώρηση), διευκολύνει τη δόμηση της χρονικής σκέψης και τη σύνδεση δραστηριοτήτων με χρονικά πλαίσια. Σε συνδυασμό με τη βασική ικανότητα συγκέντρωσης για μικρά χρονικά διαστήματα, οι παραπάνω δεξιότητες αποτελούν το ελάχιστο υπόβαθρο πάνω στο οποίο μπορεί να στηριχτεί η εκπαιδευτική παρέμβαση στον τομέα της διαχείρισης του χρόνου.

[Δέσποινα Ιωάννου]

Η διαχείριση του χρόνου αποτελεί μια κρίσιμη δεξιότητα για την καθημερινή λειτουργία και την ομαλή ένταξη των μαθητών/μαθητριών με ήπια νοητική αναπηρία στο σχολικό και κοινωνικό πλαίσιο. Η ικανότητα να οργανώνουν τον χρόνο τους συμβάλλει στη δημιουργία σταθερών ρουτινών, στην ενίσχυση της αυτονομίας τους, στη μείωση του άγχους και στη γενικότερη βελτίωση της αυτορρύθμισης. Οι μαθητές αυτοί συχνά αντιμετωπίζουν προκλήσεις, όπως η δυσκολία εκτίμησης της διάρκειας των δραστηριοτήτων, η αδυναμία διαχείρισης απρόβλεπτων αλλαγών στο πρόγραμμά τους, η έλλειψη χρονικού προσανατολισμού και η εύκολη διάσπαση της προσοχής. Μέσα από την εκπαιδευτική διαδικασία και τη χρήση υποστηρικτικών εργαλείων, μπορούν να ενισχύσουν τις δεξιότητες αυτές σταδιακά.

1. Καταγραφή Χρόνου (με παρατήρηση ή ενεργή συμμετοχή):

Ο μαθητής συμμετέχει σε μια δραστηριότητα (π.χ. ζωγραφική, κόψιμο, αντιγραφή λέξεων).
Ο εκπαιδευτικός χρησιμοποιεί ένα χρονόμετρο ή ρολόι και καταγράφει την πραγματική διάρκεια.
Στη συνέχεια, γίνεται σύγκριση με την αρχική πρόβλεψη του μαθητή (“Πόση ώρα νομίζεις ότι θα χρειαστείς;”).
Σκοπός:
Εξάσκηση στην πρόβλεψη – αυτογνωσία χρόνου.
Ενίσχυση της αντίληψης «τι σημαίνει 5 λεπτά» σε πρακτικό επίπεδο.

2. Διαχωρισμός των δραστηριοτήτων σε μικρά βήματα :
Μέθοδος:

Αντί να παρουσιάζεται η δραστηριότητα ως ενιαίο σύνολο (π.χ. “γράψε την άσκηση”), διαχωρίζεται σε διακριτά βήματα:
·Πάρε το τετράδιο.
·Γράψε την ημερομηνία.
·Αντέγραψε τον τίτλο.
·Απάντησε την ερώτηση.
Ετσι καταγράφεται ο χρόνος κάθε βήματος, με απλά ρολόγια ή σύμβολα.

[Author]

Posts